تنها ماندن فرزندان در خانه به ويژه براي مدت طولاني در مناطقی چون جزیره کیش بواسطه گرما و شرجی شدید و مشغله کاری والدین که بعضاً ساعت های طولانی برای امرار معاش در بیرون از منزل حضور دارند، يکي از عوامل خطرساز بویژه در گرايش به اعتياد برای این قشر در جزیره کیش محسوب مي شود.

تنها ماندن فرزندان در خانه به ويژه براي مدت طولاني در مناطقی چون جزیره کیش بواسطه گرما و شرجی شدید و مشغله کاری والدین که بعضاً ساعت های طولانی برای امرار معاش در بیرون از منزل حضور دارند، يکي از عوامل خطرساز بویژه در گرايش به اعتياد برای این قشر در جزیره کیش محسوب مي شود.
البته اين مسئله کلی می باشد و مختص یک منطقه نمی باشد و در هر منطقه ای از کشور، تنهایی فرزندان و کاهش نظارت والدین، اثرات مخرب را بدنبال دارد، منتها در جزیره کیش بواسطه هزینه های بالا و تأمین معاش زندگی، عمدتاً خانواده ها ساعت های بیشتری، نسبت به سایر شهرهای کشور مشغول به کار هستند و بعضاً دارای چند شغل بوده و شرایط آب و هوایی گرم و شرجی و دوری از مدرسه بویژه در شش ماهه اول و هزینه های بالای برخی از تفریحات و سرگرمی ها، تنها ماندن فرزندان کیشوند را در منزل بدنبال خواهد داشت و اگر والدین و همچنین مسئولان ذی ربط، برنامه ریزی و نظارت درست برای مدیریت اوقات فراغت نوجوانان و جوانان بومی را نداشته باشند، احتمال بروز مشکلات عاطفي و افسردگی در آنان را بدنبال داشته و می تواند زمينه ساز رفتارهاي پرخطر شود.

همانطور که تحقيقات و پژوهش ها نشان مي دهد، نوجواناني که ساعات طولاني بدون نظارت در خانه مي مانند، بيشتر در معرض تجربه برخی از آسیب ها از جمله مصرف موادمخدر و مشروبات الکلی هستند، لذا نظارت ناکافي بر فعاليت ها، دوستان و محيط اجتماعي فرزندان، احتمال مواجهه با این آسیب ها را افزايش مي دهد.
ارتباط با همسالان مصرف کننده در غياب والدين، به ويژه در نوجوانان کنجکاو، خطرپذيري را تشديد مي کند و در خانواده هايي که ارتباط گرم و صميمي بین والدین و فرزندان وجود ندارد، ممکن است نوجوانان را به سمت جستجوي آرامش کاذب در موادمخدر سوق دهد.
🔸 کیشوندان و خانواده ها باید در نظر داشته باشند، تنهايي طولاني مدت فرزندان، مي تواند منجر به اضطراب، افسردگي يا احساس بي هدفي و پوچی شود و نوجوانان براي فرار از اين احساسات ممکن است به موادمخدر روي آورند.
در این خصوص نظارت هوشمندانه والدین، به نحوی که سختگیرانه نباشد و شامل آگاهي از فعاليت ها، دوستان و برنامه هاي روزانه فرزندان باشد، می تواند فرزندان را از این آسیب ها دور نگه دارد.

ايجاد محيط امن عاطفي، اختصاص زمان روزانه براي گفت وگو درباره احساسات و چالش هاي فرزند، تقويت عزت نفس از طريق تشويق موفقيت هاي کوچک و احترام به نظرات او، پرکردن اوقات فراغت و محدودسازي استفاده از فضاي مجازي و شبکه هاي اجتماعي که ممکن است حاوي تبليغات موادمخدر و سایر ناهنجاری ها باشد، از دیگر اقداماتی است که والدین می توانند انجام دهند.
در کنار مواردی که ذکر شد، آموزش مهارت هاي مقابله اي و آموزش «نه گفتن» به فشار همسالان و مديريت استرس از طريق روش هايي مانند ورزش و تفريحات سالم در مصون سازی فرزندان بسیار موثر و تاثیرگذار است.

البته برنامه ریزی و نقش مهم مسئولان و دست اندرکاران بخش های دولتی و غیر دولتی در سطح جزیره برای ایجاد بستری مناسب و ارزان قیمت برای ورزش، سرگرمی و تفریحات فرزندان کیشوند، بعنوان کسانی که والدین آنان در توسعه و پیشرفت منطقه نقش بسزائی دارند را نباید فراموش کرد.
بیان این نکات به منزله تلنگر و حساس سازی والدین است، نه ترس و نگرانی، زیرا تنها ماندن فرزندان در خانه به خودي خود، عامل اعتياد نيست، اما در ترکيب با عواملي مانند نظارت ضعيف، عدم برنامه ریزی برای اوقات فراغت، فشار همسالان و مشکلات عاطفي، خطر را افزايش مي دهد.
بدون تردید والدين با آگاهي از علائم هشداردهنده و ايجاد محيطي حمايتي مي توانند به طور مؤثر از گرايش فرزندان به موادمخدر جلوگيري کنند.

  • نویسنده : سید مرتضی اولادعلی