برای اینکه در جزیره زیبای کیش فضایی امن و آرام داشته باشیم، همه به حقوق هم احترام می گذاریم و هرگز بوق نمی زنیم و امروز با اقتدار می گوییم که کیش تنها شهر بدون بوق ایران است.
برای احترام به فرهنگ بالای مردم و مسافران و گردشگران، در هیچ نقطه جزیره کیش و خیابان های آن، سرعت گیر وجود ندارد و همه با سرعت مطمئن در سطح جزیره تردد می کنند.
باز هم در راستای تکریم و احترام به این مردم با فرهنگ، در هیچ نقطه جزیره کیش چراغ قرمزی وجود ندارد و تنها شهری در کشور می باشد، که چراغ قرمز در خیابان های آن وجود ندارد.
سرعت بیش از میزان درنظر گرفته شده در داخل شهر و تردد با خودروی کثیف نیز در تمامی معابر و خیابان های جزیره ممنوع بوده و احترام به عابر پیاده و حق تقدم در میادین جزیره بصورت یکنواخت در سطح جزیره رعایت می گردد و شهروندان و مسافران و گردشگران نیز حتی در صورت عدم حضور پلیس، به قانون احترام می گذارند.
کیش با تلاش شبانه روزی حافظان نظم و امنیت در این منطقه و با مشارکت و همدلی با مردم خونگرم و با فرهنگ آن، امروز به عنوان امن ترین شهر ایران معرفی می شود و خانواده ها و حتی زنان و دختران در شبانه روز و ساعات پایانی شب نیز در اقصی نقاط مختلف جزیره به تفریح و گردش و ورزش، در کمال امنیت و آرامش می پردازند.
حالا که توانستیم بعنوان مثال بسیاری از فرهنگ ها را در جزیره کیش نهادینه کنیم و به تبع آن این اقدامات باعث شده که جزیره کیش، مقصد گردشگری بسیاری از مردم عزیز ایران شود، سوال اینجاست، آیا در مورد دخانیات و موادمخدر هم این عزم عمومی وجود دارد؟ و آیا نمی توان روزی جزیره ای پاک بدون دود، نه در شعار، بلکه در عمل شاهد باشیم؟!
همه می دانیم استعمال دخانیات و موادمخدر تا چه اندازه مضر است و آنقدر می دانیم که اگر فرزندمان به سیگار ما حتی دست بزند عصبانی، غمگین و سرخورده می شویم؛ آیا واقعاً خطر آن را درک نکرده ایم؟
چطور برای بیماری های جسمی اینقدر حساس هستیم ولی به مرگ تدریجی فرزندان خود حساس نیستیم؟
آبله را ریشه کن می کنیم، برای سرخک واکسن می زنیم، برای آنفلانزای خوکی هر کاری می کنیم تا از گسترش آن جلوگیری نمائیم، در زمان کرونا اقدامات پیشگیرانه در بین آحاد جامعه به فرهنگ عمومی تبدیل شده بود و در واقع همه خود را موظف می دانستیم تا از صدمه بیشتر بیماری ها در امان باشیم، اما سوال اصلی اینجاست، آیا مرگ و میر مصارف دخانیات و موادمخدر کمتر از کرونا و آبله و سرخک و سایر بیماری ها است؟
پس این خطر را هم جدی بگیریم و هر کس آنچه در توان دارد بکار بندد تا در محیطی سالم و بدون دود و به معنای واقعی در «جزیره پاک» زندگی نماید که این امر، عزمی همگانی و در خور می طلبد.
اعتیاد نه‌ تنها خانواده‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد، بلکه بر ساختار اجتماعی و اقتصادی و گردشگری منطقه نیز تأثیر منفی می‌گذارد و به قول مدیرعامل سازمان منطقه آزاد کیش، اگر می خواهیم از نشان کیش محافظت کنیم باید در ریشه کن کردن تمام آسیب های اجتماعی هم کوشا و فعال باشیم.
این تهدید باید به‌ عنوان یک اولویت اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد و با همکاری تمامی نهادهای اجتماعی، آموزشی و دولتی، راهکارهایی موثر برای کاهش آن اتخاذ شود.
باید توجه داشت که بدون تعامل و هم‌افزایی تمامی ارکان جامعه، مبارزه با این آسیب اجتماعی و کاهش اثرات مخرب آن به نتیجه مطلوب نخواهد رسید و در واقع، این مسأله نیازمند رویکردی جامع و یکپارچه است.
به امید روزی که همه با هم جشن جزیره پاک و عاری از هر گونه دود را با حضور مسافران و گردشگران و مردم فهیم و با فرهنگ جزیره زیبای کیش برپا کنیم و این امر غیرقابل دسترس نیست و اگر همه همت کنیم بدون تردید شعار “ما می توانیم” در این بخش محقق خواهد شد.
تنها در این صورت است که می‌توان بستر لازم برای رشد، توسعه  و رونق این منطقه در حوزه های مختلف و جزیره ای سالم‌تر و ایمن‌تر را برای نسل‌های آینده فراهم کرد.