یادداشت _ رویدادهای نشاط‌آفرین، توجه به بانوان و خانواده‌ها در کیش، لزوم توجه به حل مشکلات معیشتی، نگرانی درباره‌ی عدم امکان مسافرت خانواده‌های مهاجر کیش به شهرهایشان به جهت دیدار با اقوام و عناوینی دیگر از این دست، از جمله شعارهایی است که طی سال‌های اخیر به تکرار شنیده‌ایم اما آنچه در عمل اتفاق افتاده است، افسرده‌تر شدن روز به روز جامعه‌ی مذکور در سایه‌ی مشکلات متعدد و مختلف فردی و اجتماعی است.
از حق نگذریم، شعارهای انگیزشی با مضامین خانوادگی و اجتماعی که این روزها، بدنه‌ی پوسیده‌ی ایستگاه‌های مینی‌بوس شهری و برخی استرابوردها را رنگین کرده است، توانسته است جای پایی قابل‌لمس در اذهان مردم باقی بگذارد اما چنگال مشکلات خانواده‌های مهاجر کیش، تیزتر از آن است که این لبخندهای زودگذر، مرهمی بر دردشان گردد.
شعار “کیش برای همه” نمکی بود که زخم‌های مخالفین و حتی موافقین این طرح را در ایامی چون نوروز دو سال گذاشته به غایت سوزاند، مهمانانی که علی‌رغم عزیزبودن‌شان خرج هنگفتی روی دست میزبان گذاشتند و بی هیچ عایدی و تبلیغ مثبت و ثمربخشی به سلامتی به خانه‌هایشان بازگشتند.
اکنون نیز که با طرح معاونت گردشگری باید بگوییم سابق! ناچاریم به انتظار بلاگرهای اینستاگرامی باشیم و با خون دل سفره‌ی این مرفهین را رنگین نماییم تا شاید، در پایان تعطیلات تابستانی! صدای خنده‌های از سر عیش‌شان به گوش مردمی برسد که از سفرهای تابستانی‌شان برگشته‌اند و نهایتا “ای‌کاشی” بگویند و غبطه‌ای به حال اینفلئونسر که نه، خوش‌گذران‌های مجازی بخورند و در کیش هم باز مردم بمانند و حوضی خالی از حتی یک ماهی در کنار خلیجی پربرکت و پهناور.
کیش و کیشوندان برای و در خدمت همه هستند اما هیچ نهاد و امکاناتی برای این مردم مظلوم دیده نشده و نمی‌شود.
برگزاری تورهای هوایی و زمینی از مبدا کیش با مقاصد ولو محدود و معلوم، طرحی است که شاید بتواند هم التیامی بر نرخ‌های افسارگسیخته‌ و دست‌نایفتنی پرواز گردد و هم شوری تازه به روحیه‌ی خانواده‌ها ببخشد تا متناسب با سبد خانوار خود و بضاعت‌شان بتوانند چند روزی دور از ساعت کاری و گرمای جزیره، به خانواده‌هایشان تحفه‌ای دور با نام “سفر” هدیه نمایند.
کیش تنهاست و کیشوندان مظلوم، رهایشان نکنیم.