یادداشت _ بعد از برکناری انصاری‌لاری در کمتر از یک سال و نیم خدمت در کیش، سازمان و متعاقب آن جزیره دیگر روز خوشی به خود ندید. مظفری، آهنگران و لواسانی نیز پشت هم آمدند و رفتند؛ بعد از آن نیز کشاورز به کیش آمد تا مگر شخمی به جزیره‌ی کویرشده بزند و تخم کاری را بکارد! اما او را هم بیش از ۹ ماه مهلت ندادند. در نهایت بعد از ماه‌ها اداره‌ی سازمان با سرپرستی و بلاتکلیفی بسیاری از اسناد مالی و غیرمالی، سرهنگی برای تصدی این پست معرفی شد. حالا در شرایطی که منتظر و در بسیاری موارد نگران برخی جابجایی‌های معمول و غیرمعمول بعد از هر تغییر مدیریتی بودیم، قطار استعفای مدیران و معاونین راه افتاده و در هر ایستگاه نفر، نقشه و افراد بسیاری را پیدا و پنهان، پیاده می‌کند.نیروهای مازاد سازمان، هزینه‌های سربه‌فلک‌کشیده، تسهیلات و امکانات بعضا نامحدود و معمولا نامعقول، کاروان‌های متعدد کارکنانی که همراه با هر مدیری آمده و کنگری که ولو غیرمحلی اما چرب‌وچیل بوده و خوب به ایشان ساخته است، عدم ثبات مدیریتی و در کنار همه‌ی این‌ها تبصره‌های نافی قوانین و از بین رفتن مزیت‌های مناطق آزاد و مشخصا کیش از یک طرف و مشکلات معیشتی مردم از طرفی دیگر، کمر جزیره را همانند کشتی مهمانش به اندازه‌ی کافی تا کرده است و حالا این استعفاهای‌ به‌ظاهر موجه و غیرموجه نمکی تازه شده بر زخم‌های کهنه‌ی جزیره‌ای که دیگر دهانش به فریاد هم باز نمی‌شود. بر اساس ماده ۶۴ قانون استخدام کشوری کارمندان رسمی دولت ‌می‌توانند از سمت خود استعفا نمایند اما باید این موضوع را از یک ماه قبل به مسئول مربوطه اطلاع دهند؛ حال سوال اینجاست که آیا در مورد مسئولان مستعفی کنونی این بازه‌ی زمانی رعایت شده است؟ بر فرض انجام این امر، آیا این مسئولان! آنان که اینان را به کار گمارده‌اند، بیت‌المالی که حقوق و تسهیلات آنچنانی به ایشان پرداخته است، مردمی که این افراد خود را خادم آنها می‌دانستند و… هیچ مطالبه‌ای از آقایانی که با دلایل و منفعت‌های کاملا شخصی، مسئولیت و کار و خدمت خود را رها کرده‌اند، ندارد؟؟جزیره کیش محصور در دریا است اما آب پشت کسانی که کوله‌شان را از دُر و مرجان پر می‌کنند و بار بر دوش کیشوندان می‌گذارند و می‌روند، نمی‌ریزد.