شیما سلطانیان/مدیر روابط عمومی بیمارستان کیش من از سال ۷۹ و حدود ۲۵ سال است که در حوزه کار روابط عمومی و رسانه فعالیت می‌کنم و روابط‌عمومی‌های مختلف در سازمان‌ها و نهادهای متفاوت را تجربه کرده ام که هر کدام به هر حال چالش‌ها و مزیت‌های خاص خودشان را و مدل کاری متفاوتی داشتند اما […]

شیما سلطانیان/مدیر روابط عمومی بیمارستان کیش

من از سال ۷۹ و حدود ۲۵ سال است که در حوزه کار روابط عمومی و رسانه فعالیت می‌کنم و روابط‌عمومی‌های مختلف در سازمان‌ها و نهادهای متفاوت را تجربه کرده ام که هر کدام به هر حال چالش‌ها و مزیت‌های خاص خودشان را و مدل کاری متفاوتی داشتند اما در کل خوب فعالیت در حوزه روابط‌‌عمومی پروتکل‌های مشخص و معینی دارد و در واقع همان‌ها با توجه به نیازهای سازمان و مدل رفتاری سازمان متفاوت هستند.
من در حال حاضر من در روابط‌عمومی بیمارستان کیش هستم و از حدود دو ماه پیش این مسئولیت را پذیرفته‌ام.


نوع کار در روابط‌عمومی بیمارستان به جز موارد روزمره و روال و شایسته‌ی عملکرد یک روابط عمومی، چالش‌های متفاوتی هم دارد چون شما با طیفی از مراجعین و در واقع ارتباطات درون‌سازمانی و برون‌سازمانی مواجه هستید که در سخت‌ترین حالت جسمی و روحی مراجعه می‌کنند، بنابراین از این لحاظ نیاز به برخورد و توجه و رسیدگی به مسائل و انعکاس اخبار و انتشار اطلاعات برایشان متفاوت است چون حتی کوچکترین انتشار اطلاعاتی که در واقع تمام حساسیت‌ها در آن در نظر گرفته نشود می‌تواند ایجاد اضطراب و استرس کند؛ که در سایر سازمان‌ها این‌گونه نخواهد بود. من پیش‌تر در سازمان حمل و نقل ترافیک بودم و گرچه اطلاعات و انتشار اخبار در حوزه‌های آلودگی هوا یا در واقع وضعیت ترافیکی، وضعیت تردد و مانند این‌ها می‌توانست چالش‌های ذهنی برای مخاطب ما داشته باشد اما در این حد نبود که آنها احساس کنند که با زندگی‌شان طرف هستند. بنابراین نوع ارتباطات در روابط‌عمومی بیمارستان خیلی متفاوت شده است و نوع حساسیت کاری‌اش بالاتر است و در واقع ساعت بیشتری را نیز می‌طلبد چرا که برای اینکه شما بتوانید مراجعین‌تان را از وضعیت خدماتی که در بیمارستان به آن‌ها ارائه می‌شود یا می‌تواند ارائه شود مطلع کنید بنابراین ساعت بیشتری از فعالیت را حتی بیرون از محل کار می‌طلبد و حتی وقت شخصی خودتان را دربرمی‌گیرد و واقعا فرصتی که شما بعد از محل کار بیایید و در اتاق‌تان را ببندید و با خیال راحت به خانه بروید را تامین نمی‌کند. من تجربه مشابه به این صورت واقعا نداشتم. چالش دیگرش نیز این است که روابط‌عمومی‌های همه شرکت‌های تابعه‌ی سازمان بخصوص بیمارستان با تک‌نیرو اداره می‌شود بنابراین شما تمام بخش‌ها و ابعاد روابط‌عمومی را باید شخصا خودتان پوشش دهید در صورتی که من در سازمان‌های دیگر اصلا به این صورت مشاهده نکرده‌ام و هر واحدی مسئول مربوطه خودش را دارد و حالا در نهایت شما مدیریت راهبردی روابط‌عمومی را انجام می‌دهید اما اینجا مدیریت راهبردی روابط‌عمومی به اضافه جزئیات عملکرد روابط با افرادی است که این مسئولیت را پذیرفته است.اما این حوزه، فوایدی نیز دارد؛ حس خیلی خوبی دارد که من شاید چنین حسی را که در روابط‌عمومی بیمارستان تجربه کردم در هیچ‌کدام از روابط‌عمومی‌هایی که تا کنون بوده‌ام تجربه نکرده بودم. در نهادهای دیگر شما این‌قدر ملموس با مراجعین‌تان با مخاطبین‌تان ارتباط ندارید و این‌قدر حس خوبی از ارائه خدمات به‌ ایشان دریافت نمی‌کنید، چون کسی که از پیش شما در محیط‌های درمانی بیرون می‌رود وقتی حالش خوب باشد خیلی روی حال خودتان تاثیر می‌گذارد، وقتی مشکلش برطرف می‌شود حس خیلی خوبی دارد ولی سختی‌هایش که شما واقعا این بار مسئولیت و فشار کاری را با خودتان به منزل می برید، قابل چشم‌پوشی نیست.